Monteverdi, Orfeo

Orfeo de Claudio Monteverdi (1567–1643)

Favola in musica en un prologue et cinq actes sur un livret d’Alessandro Striggio, créé en 1607 au Palazzo Ducale, à Mantoue.

Basé sur le mythe d’Orphée tentant de sauver sa femme Eurydice des Enfers, l’Orfeo a fait date dans l’histoire de la musique puisqu’il marque la fin musicale de la Renaissance et le début du baroque, plaçant, dans La naissance de l'individu dans l'art, « l’individu au centre du nouveau monde musical ». Leonardo García Alarcón et Cappella Mediterranea interprète avec brio ce magnifique chant d’amour, cette fable poétique et théâtrale sur le pouvoir de la musique.

Valerio Contaldo, Orfeo
Mariana Flores Musica, Euridice
Guiseppina Bridelli (Strasbourg), La Messagiera
Anna Reihnold, Proserpina, Speranza
Alejandro Meerapfel, Plutone
Salvo Vitale (Aix-en-Provence) / Andreas Wolf (Strasbourg), Caronte
Matteo Bellotto, Pastore
Nicholas Scott, Pastore, Spirito, Eco
Leandro Marziotte, Pastore
Alessandro Giangrande, Pastore, Apollo
Julie Roset (Aix-en-Provence), Ninfa

Choeur de chambre de Namur
Cappella Mediterranea
Leonardo García Alarcón Direction musicale

 

 

L’Orfeo van Monteverdi is de ‘eerste opera’ uit de geschiedenis. Maar zeker als Leonardo García Alarcón dirigeert, klinkt zij nog net zo springlevend als ruim 400 jaar geleden. Orpheus in de Onderwereld
Hij was niet de allereerste die experimenteerde met het schrijven van muziekdrama. Maar toen Claudio Monteverdi zijn ‘vertelling in muziek’ L’Orfeoin 1607 presenteerde aan het hof van Mantua maakte hij wel in één klap duidelijk: dit genre had de toekomst. Het verhaal is bekend: Orpheus die tevergeefs probeert zijn geliefde Euridikè uit de Onderwereld terug te halen. De componist en zijn librettist Alessandro Striggio wisten de oude mythe nieuw leven in te blazen.

Vocale en orkestrale virtuositeit
Monteverdi’s titelheld (tenor) moet bravoure hebben en over een ongekend virtuoze stem beschikken. Een stem die ook kan smeken, overtuigen, woedend kan klinken, vertwijfeld en verliefd. De tegenspeler is Charon (bas), de schipper die Orpheus over de Styx moet zetten maar zich niet laat vermurwen. Hoe zijn strengheid en de onderwereldse sfeer te schetsen? Monteverdi zet er trombones voor in. Snaarinstrumenten typeren vaak Orpheus, blokfluiten de herderlijke scènes in het ondermaanse. Veel details over de orkestratie van L'Orfeo zijn verloren gegaan, of gewoon door Monteverdi opengelaten. Leonardo García Alarcón en de zijnen, goede bekenden in de NTR ZaterdagMatinee, zullen een kleurige, levendige versie ten beste geven.